|
Otuzbesime bastim gecen hafta...
Ilk yary bitti: Hayat:1...Ben:0...
Ama belliydi böyle olacagi...
Nicedir baslamisti belirtiler:
Yolda cocuklar Amca su topu ativersene diye seslendiklerinde kuskulanmistim ilkin...
Sonra saclarimdaki beyaz teller tescilledi yari yolun ufukta göründügünü...
Baktim, lise fotograflarim sararmis, sinif arkadaslarim yaslanmis.
Es dost sohbetlerinde saglik ve cocuk konusulur olmus, seyahat ve ask yerine...
Gök gibi gürlemeye aliskin müzik setimin ses dügmesini kisar olmusum, icimdeki ucurtmanin ipini cekercesine...
Bizim zamanimizda diye baslayan nutuklar atmaya baslamisim mezuniyet törenlerinde -hayret! daha dün degil miydi benimkisi?-
Yillar yili dudak büktügüm ölümden sonra hayat masallarina kulak kabartmaya baslamisim gizliden gizliye...
Yple cektigim Haziranlara sirt cevirmisim.
Yasamin orta sahasina girmisim...Yrkilmisim...
Ruhumun ikizleri yine cekistiriyorlar kollarimdan.
Biri: Daha ne gördün ki diyor yüzünde papatyalarla; asil simdi basliyor hayat...! Bundan sonrasi rahat!
Lakin Buydu görüp görecegin diye efkarlaniyor öteki...
Ykinci yari gecer hizla / yaslanirsin zamanla...
Yasi genc olanlar 35e uzak durduklarini sanarak sahi oldu mu o kadar?
Hic göstermiyorsun tesellisindeler...
35le coktan tanis olanlarsa hayat hosgeldin pankartlariyla karsilamadalar...
Ilk yari sadece bir isinmaymis meger:
Asil ikinci yarida anlasilirmis tadi, hayatin...kavganin...askin...
Bense saskin... Devre arasy bilancolarindayim.
Son dönemde, kimbilir kac kez eski aniyi yarali ele gecirdim, bellegimin derinliklerinde...?
Kimbilir kac kez kendime yakalandim, kendimden kacarken...
Ve sustum vicdan sorgularinda...
Aksi sedamla bile dertlesmedim.
Meger ne yaman serüvenmis hayat?
Bazen yediveren gülleri gibi bereketli...
Sanki hayat degil, Körfez krizi mübarek:
Bir koyup, bes aliyorsun...
Yasiyor, seviyor ve seviliyorsun...
Bazense kitliktan kirilyyor ortalik... sasip kaliyorsun...
Oysa-herkes bilmezden gelse de- skoru belli oyunun:
30larda dedeni ve nineni kaybediyorsun.
40larinda anneni ve babani... ve 70inde kendini....
simdi devre arasy / yolun yarisi...
Bugüne dek ancak tanistik hayatla...
Ben ona kendimi tanittim...
O bana kendini...
Gögsüme madalya gibi dizdim hatalarimi...
Zaferlerim onlar benim...
Olgunlugumun yapitaslari...
Ve derin bir yara gibi sakladim basarilarimi...
Asansör cikarken yukari,dönüp bakmadim asagi...
Dönmesin diye basim...
Ben istikballe arkadasim...
Ne var ki hersey yarim...
Hayat da yarim, sevdalar da...
Daha diyeti ödenmedi sevinclerin...
Yhanetlerin hesabi sorulmadi...
Nazimin dedigi gibi
Kopardim portakali dalindan
Ama kabugu soyulmadi
Sevdalara doyulmadi...
Doydum diyen görmedim ki ben zaten...
Lakin gel de zamana anlat bunu...
Sahi nedir bu telas, bu kin? Sanki ölüye can yetistireceksin...
Baktim ikinci yari kapida... ve hayatin ceza sahasi yakin...
Doldurdum bir kara kutuya 35 yilin hesabini.
Acilar, sancilar bir cekmecede, sevdalar digerinde...
Bir yerde hüzünler ve korkular, bir üstte sevincler ve zaferler...
Kat kat, dizi dizi dizdim kullanilmis takvimlerimi...
Sabirla kapattim kutuyu, sevgiyle mühürledim agzini...
Ylk yari bilancom o benim:
Yanginda ilk kurtarilacak... kazada ilk acilacak...
Yarimlar tam oldugunda kara kutuyu acip bakanlar teshis koyacaklar halime...
Cok mutlu olmus, fazla yüksekten ucmus zavalli diyecekler, ya da
Sebepsiz alalmis... Bile bile vurmus kendini daglara...
Fakat kara kutu ancak bir kismini söyleyecek hikayenin...
Kalani benimle gelecek...
Daglarin yamaclarina savuracagim en mahrem hatiralarimi...
Reyhanlar saklayacak sirlarimi...
Skoru bir tek Egenin sulary bilecek...
Denize kavusabilirse eger icimdeki nehir
|
